
Biz kadınlar romantiğiz.Severiz hafifden iç geçirmeyi.Detaylara kafa yormayı,özeli özel kılmayı,karşımızdakine kendini iyi hissettirecek planlamaları,en kallavi hediye için zaman,bütçe ayarlamasını,bunun için deli gibi çabalamayı severiz.Hatta bayılırız.Hatta keyifden ölebiliriz.
Oysa erkekler.Hiç öyle mi?Daha düz,tumturuklu sözler etmeden deyiverirler günün anlam ve önemini.Öyle kafa falan da patlatmazlar hediye işine.Siz kadın dünyanızda biraz duvara toslamış bile olsanız da hediyeleşme bir vakit sonra parfüm,kıyafet,takı üçgeninde dönerrr dolaşır.Ha işin garibi rahatsız da olmaz erkek kısmı.Öyle ya abartmaya gerek yoktur ve hediye hediyedir,memnun olunmalıdır.Erkek tutuşabilir de.Yaratıcılıkları son 5 dakika içinde tavan yapınca nükseder bu durum.Buna sebep,
a:Özel gün tamamen unutulmuş
b:Erkek evrim geçirmiş
c:Günler şaşırılmış
d:Aylar karışmış olabilir.
Tecrübemle sabittir ki anneler günü sabahı kahvaltı masasında aaa bir kişi eksik,baba babaaa diyen çocuklarımın sesiyle anladım ki,eşim hediye almak için düşmüş yollara.Öyle işde:)

Ayaklarını sürüye sürüye 5.yılına giden bu erkek çiçekli,dönemeçli yollardan giderken iş,aşk,meşk,seyahat,toplantı,patron,ne,nasıl,niye soruları sormakdan helak olmuş olabilir.Muhtemelen kutlama için yüzü aradığı şekli de bulamamış belki yüz üstteki hali bile almış olabilir.Espri elbet.Yalnız hanımkızımızın olaya hakimiyet ve dik duruşu daha ben kaç 5 yılları böyle devirmez miyim hadi bakalım havalarında değil midir?
Bu arada pasta 20 kişilik,vanilyalı pandispanya,bitter ganaj ve vişne.Katlandırırken esas kızımız tüm aşamalarda benleydi.Hatta o yemyeşil sapları birlikde yapmamızı teklif etti de ben kabul etmedim.Şimdi öyle pişmanım ki.Bu red bana uyku görmez bir sabaha patladı o kadar.
Elif ve İlkay'a mutlu seneler diliyorum.Bu vesileyle "Evlilikde Hediyeleşme" tezimi yayımlamama fırsat verdikleri için ayrıca teşekkürü borç bilirim.