Olacak mı olmayacak mı?Öyle mi olsun böyle mi derken Yağız Pasta son 1 gün kala netleşti.Aslında bu tür sona kalmalar beni hep çok tedirgin etmiştir.Pastaya hakkını veremezsem diye içim içimi yer.Bu kez bu endişemin üzerine grip olmam da eklenince ömrümde yaptığım en zor pasta,en emekli,en anne-kız dayanışması olan pastam bu oldu.Pastayı tamamlamak benim aralarda gidip yarım saat dinlenip gelmelerimle uzun saatler aldı.Aksi gibi hamurum iyi açılmadı.Cebelleştim durdum.Velhasılı oldu ama annem hamuru yoğurmama yardım etti(gripten bileklerim hiç tutmadı) annem hamuru açtı,ben ilaçlarla işi idare ettim.
Şükür ki,Ayşegül'ün gönlüne,yakışıklı küçük adamınınsa 1 yaşına uygun bir pasta olmuş.Bu arada Yağız, babasının kucağına kurulmuş, baklava desenli adam hırkasıyla pek bir yakışıklı,pek bir adam adam beni kesiyordu.Pastasını arabaya koyarkenbir ara göz göze geldik de kendisiyle:) Hımmm pastacı teyze sen olsan gerek der gibi:)
Mutlu yıllar Yağız'a...Ve bugün doğum günü olan tüm çocuklara...
