Bir an da olup bitiyor herşey.Hayalinize sığmaz biri size göre ayarlıyor herşeyi.Koca kadın nasıl şımarıyorsunuz içden içe anlatılmaz.O sizle bağdaştırdığı bir çiçeği bak bu senin edasıyla öyle bir sunuyor ki mutlulukdan mahvoluyorsunuz.Elinizden teşekkür etmekden ötesi gelmiyor.Mahcubiyet ne ağır birşey.Saatlerce düz ,yeşil sakin bir yerde sohbete doyum yok.Ne vakittir bu kadar kaygısız oturmadığımı düşünüyorum şimdi.Çocukların haşarılığı,telefonlar sohbetimizi bölse de kaldığımız yerden devam etmek de sakınca yok.Ben uzakları anlamaya çalışıyorum,o yakınları.Ama ruhunda buralarda olmayan bir dinginlik var.Anlıyorum evet buralar vatan ama buralar karmaşık,yükleyen,yoran bir kalabalık.Uzaklarda insanlara nasıl bir hava teneffüs ettiriyorlar bilemiyorum yaşamak gerek elbette ama bir sterillik var işde duruşlarında.Kendimi ve çocuklarımı fanusa kapasam da olmaz bir duruluk.Safiyane,katıksız bir duruş.
Sonra anlıyorum ki,ben yorulunca yüzü düşen biriyim.Kimse bunu yüzüme vurmuyor ama benimle kilometreler yapan bu çıtır kadın hep gülebiliyor ya işde o an dank ediyor. Ben de bu yok.Bu gereksiz ciddi ve yorgun,az gülen mizacımı yerle yeksan etmeyi öğretmeliyim kendime.Madem mizacımda yok ,çabalamalıyım.
Çocuklarımın yüzüne bakıp bakıp acaba sürpriz onları ne kadar mutlu etti demenin keyfini çıkarmayı öğrendim.Şimdiden senenin planlarının hayalini kurmayı öğrendim.Buluşamasak da kalbimizi değiştiğimizi öğrendim.
Karton bir çantayı sırf manası var diye saklamaya pek özenliyim şimdi.Onun mor,krem,kahve,sadelik sevdiğini öğrendim.Ona ben ne katabilirim,ellerimle ne sunabilirimin projelerinin hayali var ben de ve önümde de koca 1 yıl.
Bir anda....
"Anne hadi sen de gel"olunca elimde ki makinayı fotoğrafçıya uzattığımı hatırlamıyorum bile.Çok hızlı gelişdi herşey.Ha bir daha yunuslara dokunabilir miyim hiç bilmiyorum.Nazlanan oğluma teşekkür ediyorum.Seyirci koltuklarında elinde yelpazesi:) bize emrivaki yapan o müthiş kadına da teşekkürler....
An dediğin öyle kısa ve bir o kadar net,mühim birşey ki.Yunus gibi gülümsemeyi öğrenmek istediğimi öğrendim.
***Hayatımdaki önemli 3 kadına ithaf edilmiş bir yazıdır.Her paragraf da kendilerinden izler bulacaklar eminim.Uzakda olmak ne ki....
***Sizde de durum böyle mi?Yeni kitaplarıma sevip,okşayıp öyle bakıyorum.Buldumcuk mu oldum nedir?
