Atölye de çalıştığım bir akşam , küçük pastacı adayı yanıma yaklaştı ve "Ben de yapabilir miyim ?" dedi.Kendine birçok kereler kurabiye süslemişliği falan olmuştu gerçi."Tamam ...hadi gel " dedim. Gözüm o sırada tam ona göre minik bir pandispanya parçasında. Sevgili Fatma'cığım , ( sağ kolum,elim,kolum ,bacağım...o kadar yani...atölyemi döndüren arkadaşım ) çırptığı pandispanyanın azıcık kalan fazlalığı ile küçük donut kabını kek kabı yapıverince küçük pastacının pandispanyası çoktan hazır olmuştu bile.Mermer masanın bir ucunda ben bir ucunda o , ben büyük o küçük pastasını başladı katlarına ayırmaya.Ben 3 e böldüm o 2'ye." Bıçağı şöyle yan tutacaksın ,pastanın üzerinden bak şöyle çok bastırmadan, kekini ezmeden tutup keseceksin " dedim bir de baktım kekini 2 ye ayırmış.Bir bardak sütün birazıyla pastasının katlarını ıslatmasını söyledim.Aynı yeri ıslatmamaya çalış dedim.Sözümü dinledi.Benim pastadan kalan vanilyalı kremayı pastasının içine yaydı.Ben izliyorum bu arada." Şimdi dedim 2.katı üzerine koy hafifçe bastır." Aynısını yaptı.Üzerini kalan ganajımdan sıvadı ama yanlara yetmeyince " e yanlarııı " dedi."Olsun bak sos dökücez " dedim.İkna oldu.Sosunu keyifle döktü.Ta ta taammm.Pastası hazırdı.Nasıl gözleri ışıdı bir görmeliydiniz."Aaa gel " dedim." Çekmeliyiz bu anı." Çok mutlu oldu." Önlüğünü çıkaralım mı? " dedim." Yok kalsın" dedi.Sen pastacı mı olacaksın dedim.Belki dedi.
Küçük oğlum yine beni şaşırtmaya devam etti ...
Bunlar da büyük ( yaş olarak daha çok yıl almış anlamında ) pastacının kremaladıklarından...
1 yorum:
PAPATYA ; teşekkürler...
Yorum Gönder