İçimde dertti.
Bugüne kadar neden bir günebakanlı pastam olmadı sorusunu ara ara sormadım değil kendime.Sordum.
Nedense ,4 yıllık pastacılık maceramda bir türlü günebakan çalışmak nasip olmamıştı.Bilmem.Denk gelmedi işte.
En nihayetinde o günebakan ben oluyorum.Saçları simsiyah olsa da günebakanın üzerinde oturan kokoş arı da benim efendim.
Kimbilir yaşlanınca böyle olmayı hayal ediyorumdur çaktırmadan.Heleki mavi farımı ve topuzumu çok sevdiğimi söylemezsem bu yazı tümden eksik olur :)
1 yorum:
İnsanın böyle güzel uğraşı olursa hiç yaşlanır mı?Siz her daim genç kalacaksınız demek ki:)Çok sevimli bir pasta... Selamlar
Elveda Köksal...
Yorum Gönder