SEVEBİLENE...

''...Çok gariptir ama bugüne dek boşu boşuna sevginin tanımını bulmaya çalıştım.Sordum soruşturdum,okudum,yorumladım......
.........................................
Bana göre sevgi böyle size göre de nasılsa öyledir diyorum.Çünkü biliyorum son yaşadıklarım benim sevgim,benim sevgilim...
Ben biri için özveri de bulunuyorsam,attığım adımın hesabını yapıp,onu da ortak ediyorsam yarınıma.Ama bu ortak edişlerde hayatımı onun istediği gibi değil de ondan fikir alarak ama kendimi önemseyerek ve kendime özenerek önce kendi adıma yarınımı kuruyorsam ve hadi sen de benle gel diyebiliyorsam ve bu insan da aklın nasıl basıyorsa öyle yap diyebiliyorsa ve kur düzenini,istediklerini yap ama bizi de düşün diyebiliyorsa,en önemlisi saygı duyuyorsa yaptıklarıma ve yapacaklarıma...Ben buna sevgi diyorum,karşımdakine de sevgilim.Yaşayabileceğim hem de hiç sıkılmadan yaşayabileceğim birini istedim ve onu bekledim.Bu beklediğim kişinin ne beyaz bir atı,ne beyaz bir pelerini,ne de kaşı gözü belirgindi.Evet o akşam da dedikleri gibi benim,adına ihtiras diyebileceğim hiç de büyük saplantılarım olmadı.Ben biliyorum ki,bir çift yürek eğer para ve maddi güç aşılmışsa çok şey edebiliyordu.Benim taptığım insanda ki kişiliğin gücüdür,ruhun zenginliğidir.Sonrası iyilik,güzellik.''

Bu satırları 11 sene önce karşıma çıkan ve şu an da hala hayatımda olmasından büyük onur duyduğum,2 çocuğumun babası,eşim için yazmışım.Eskileri kurcalarken elime geçen bu mektupun kelimesine dahi dokunmadım.Bu anlamlı günün ertesinde, hani olur da sevgi sözcüğüne mana arayan falan olursa diye de paylaşmak istedim.Ve o kadar iç huzura kavuştum ki:)Ne o,ne de ben asla değişmemişiz.Öz aynı öz...