O BENİ PRENSES,PERİ SANIYOR;)))

E her çocuk öyle değil midir annesinin gözünde?Öyledir öyledir.Dünyanın en güzel çocukları hep bizimdir.Bizdedir;)Nil'in şarkısı geliverdi aklıma hemen.Şarkı her ne kadar sevgili durumlarını yadetse de öyle içimden geldi yazıverdim işte.Şey diyelim o zaman ...Pastanın sahibi"O beni prenses,peri sanıyoooorr"diyor olsun pastayı yaptırana;))
Gerçi ben de oğullarımı:
"Ahh annesinin kuzularıııı"
diye bağırış çığırış severim hep ve ağbimiz pek ses etmez.
"Dünyanın en güzelll çocuklarııı"diye devam edersem eğer bu kez küçüğüm:
"Ama benden daha güzelleri var ki!!!"deyiverir.
Ben:"E hani neredeymiş onlar?"derim.
O da gayet alttan:
"Ama ben gördüüümmm"der ben de onu gıdık mıdık yerim yerimmm:)
Bizim ev diyaloglarımızın bu pastayla bağlantısı pek bir yakından olmasa da var işte.10 yaşına giren bir küçük gerçek periye annesi tarafından süslü,çiçekli bir pasta düşünülünce ben de bu periyi bir pasta da görüp illa denemeliyim diye düşününce ortaya tüm gecemi ayakta geçirten bu pastam çıktı ortaya.Son an pastası olunca:(elde hiçbir modellemem olmayınca hatta pandispanyam bile sadece un+şeker+yumurta halinde saklama kabında,teneke kutuda,buzdolabında beni beklerken sabahlamışım çok mu?Değil elbet.Hatta ve gülümseyerek diyorum ki;o akşam yemekte misafirlerim bile varken;)Allahtan kendime çok yakın hissettiğim birileri konuğumdu da bende iki arada bir derede onlardan izin alarak o klasik ve kolay pandispanyamı 22 cm.' e göre çırpıverdim.İyi ki de öyle yapmışım gece konuklarım giderken pandispanyam soğumuşdu bile;))
Modellemeler de epey zorlandım.Aslında zorlanacak birşey de yoktu hatta bu tür modellemeleri önceden yapmışken yine de konsepte karar veremedim.Bu da beni epey bir zorladı.Böylece şunu anlamış oldum.Ben pastanın siparişini önceden almalıyım.Kafa patlatmalıyım üzerinde.En ince detayını sabah akşam düşünüp,tasarlamalıyım vs.vs.... Yoksa kendimi çok güvensiz hissediyorum.Apansız yakalanmış hissi,istediğim kadar güzeli olmazsa endişesi,eyvah yetiştiremeyeceğim telaşı,uyduruk kıytırık hissi olursa bir de pimpirikliği derken bir huzursuzluk çöküyor bana.Pastayı yaparken içinden çıkamadığım durumlarda -ki bu gecenin 4'ü,5'i olabilir-masadan kalkıp bir kenara çekiliyorum ve başlıyorum dışarıdan bir başka gözle bakmaya pastama.Bu durum beni,pastaya uzunca bir süre yakından baktıktan sonra semelikliğimi üzerimden atmamı sağlayıp doğru yolda olup olmadığım konusunda uyarıyor sanki;)Hani olur da sizde böyle bir iş yaparken bunalırsanız o işten hemen kendinizi çekip durulun sonra tekrar başlayın.Farklı bir bakışı daha kolay yakaladığınızı göreceksiniz bu durum o çıkışsız durumlarda inanılmaz kurtarıcı.Emin olun;)
Perinin yüzü de epey bir yordu beni.Ten rengi bir hamurla çalışmayı düşünürken baktım profil çalışmak hatta inceden burun,ağız,kaş göz oluşturmak çok zormuş.Ben de son bir çırpınışla beyaz zeminde çalışmanın da verdiği rahatlıkla sadece kırmızı bir dudak,yeşil kapalı bir göz çiziverdim gıda kalemiyle.Galiba bu da korktuğum kadar kötü olmadı;)
Bir de pembe tüyleri kullanmamı istediler bu pastada.Hani benim Kokoş Pastam vardı ya orada kullandığım tüylerden.Düşün düşün şimdi bu tüyleri bu pastanın neresinde kullanabilirdim ki?Gelişi güzel kullanmak marifet değildi elbet.Birden kırmızı elbiseli perinin kardeşi bana uğradı;)adı:İlham;))Dedi ki bana:O iki pembe tüyleri al ve kardeşimin kanatlarına tak;)"
"Yaşasınnnnn!!!Oldu işte!"dedim."İşte bu!!!!.İşte bu!!!!....;)) "

Şimdi merakla küçük peri ve annesinden gelecek haberi bekliyorum...Umarım kendi kakaolu içi muzlu pastalarını beğenmişlerdir.Hele pastasını görünce Aleyna ne tepki verdi acaba?Merakdan ölüyorum...

HAMİŞ:Bu hafta ki gazete yazımsa burada...