AYRILIĞIN BİR BAŞKA AÇIKLAMASI VAR:JÜBİLE....

GÖZTEPE

Bu hafta ki gazete yazım bir nevi eşimin jübilesine farklı bir bakıştı...Gerçi kendisi konuyla ilgili detayları sayfasında vermiş ama ben işi başka bir pencereden yazmak istedim.Eş gözüyle:)

O yıllarca topunu oynarken biz de çoluk çocuk ne çok badireler atlattık demenin muhasebesinden başka bir şey değildi aslında... Ama hayata standartların çok dışında bakabilmeyi öğrendim ben onunla...Başka bir kültür işte....İyi ki de bu yollardan geçmişim;))İyi ki Kuşadası,Batman,Çanakkale,Trabzon,Ayvalık ve daha nice yerin sadece güzelliklerden değil de ekmek kapısı olunca başka yüzlerden de bir bütün olabileceğini görmüşüm.Ben işte böyle böyle gurbette pişmişim...

Jübile maçı pazar(yarın)17 00'de.

Sevinç,hüzün,onur,özveri ve birbirine geçmiş onlarca duygunun karmakarışık olacağı yoğun ve duygusal bir gün bizi bekliyor...;)

1993 yılı Fotospor Gazetesi(Fotoğrafı çeken gazeteci bu kareyle o yıl ödül kazanıyor;)

-KIZIMI ASLA TOPÇUYA VERMEM;)
Eşimin Göztepe'den bir takım arkadaşı var Çanakkale'ye yerleşmiş.Eşler konuşurken biz hanımlarda kaynatıyoruz ne kaynatmak ama...
Diyor ki hanım konuşmamızın bir arasında:
-Kızımı asla topçuya vermem demiştim.(Gülüyor)Büyük söylemişim..
Kızı bir topçuyla düğün hazırlığında...Bonservisi 1 trilyon bir futbolcuyla;)
Top oynamak, bu işden evine ekmek götürmeye çalışan, bir adamın hayatında olmak çok zor iş aslında.Kaç liralık sözleşmeye imza atarasanız atın zor zanaat yani...Kızımız çok akıllı,okullu ve babası sayesinde futbolla büyüdüğü için nasıl bir işe kalkıştığının da çok bilincin de...
Her evliliğin kendince bir özveri hikayesi mutlaka vardır da,hemen hemen hergün idman yapan bir adamın bil fiil bacağa bağlanmış buz torbalarıyla yaşamaya çalışmak kadar zoru da var mıdır bilemiyorum.
Lifi,Aşil tendonu,ödemi,iç kanaması,yırtığı,kopuğu,kırığı,buruğu,çatlağı,patlağı.
'Topçu adam diyor hintlik bilmez.Neden?Çünkü ona sunulan bir hayatın içinde yaşar.Oteli,yemeği,gideceği yer hep onun için halledilmiştir o asla bilmez.Elektrik bilmez,su bilmez,fatura bilmez,kuyruğa girmeyi bilmez.İzoledir.'
Aaaa diyorum içimden.Doğru diyor....
'Eşimle çok küçük evlendik.Bu yaşa kadar o kadar çok futbolcuyla tanışdık ki belki 1000 kişi ve genellemem bu'Bilmezler öyle kandırmayı falan ama çok iyi kandırılırlar.O yüzden ki futbolu bıraktıkları gün sudan çıkmış balık gibidirler.Çocuk gibidirler.'
Düşünüyorum da ben kızım olsa topçuya verir miydim?Gerçi bekara hanım boşamak pek kolay,ahkam kesmeyeceğim ama;)neyse;)
Binlerce insanın arasından eşinizin hırsla,azimle,yeşil bir sahada amacı için koşuşunu alkışlarsınız..Bunun adı onurdur.
Kaybedilmiş bir maçın ertesi tüm aile hayattan el etek çekersiniz.Bunun adı paylaşımdır.
Kar,kış,çamur,güneş vız gelir onun ardındasınızdır.Bunun adı destekdir.
Koltuk değnekleri ile eve geldiğinde güçlü durmaya çalışırsınız.Bunun adı dayanıklılıktır.
Hakettiğiniz parayı söz de vermişlerdir üstelik son anda alamazsınız;riyakarlıktır bu arsızlıktır,namussuzluktur,ekmeğine göz koyan adama yol boyu selamını esirgememeye çalışırsın yine de.Bunun adı Allah'a bırakmaktır....
Gazetede,televizyonda eşinize dair bir haber görürsünüz.Bunun adı iyi ki bir sporcuyla evlendim diyebilmektir...
Hayat asla çok para demek değil.
Hayat asla bol keseden atmak da değil.
Hayat kendi yeteneğinle insan olabilmek de.Kaçımız hayallerimizin peşinde ve sevdiğimiz işteyiz?Cevabı kolay bir soru.İnsanı kendiyle hesaplaştırdığından mıdır nedir bir o kadar zor da bir soru.
Hayat sizi kendi mengenesinde sıkmaya başladığı için değil midir ideallerinizi unutmanız?
Futbolcu onu yapmamıştır...
Teslimiyeti hayata değildir....İşinedir.
Meşin bir yuvarlağın peşinde,dünyanın tüm arından kirinden arınırcasına rüzgarla yıkanan kaç baş var ki bu dünyada?....
Ve golünü atan, kalesini kurtaran bir adamın gözlerinde ki ışıltı ve çocuksu ruhu emanet alıp en son ne vakit işinize geldiniz?...