Geçen haftasonu epey bir yoğun bir o kadar da gergin geçti maalesef...Cumartesi ve pazar her sabah 06 00 gibi uyanıp,07 30 yollara düştük.1 saatden fazla yol alıp eşim de ben de sınavlarımıza girdik vs.vs....İlk gün işe yetişebileceğimden emin olduğum halde dönüş yolunda bizi kötü bir sürpriz beklemedeymiş bilemedik:(
Dağ yolunda yıllardan beri devam eden yol çalışması olduğunu bilmeyen yok da sen tam da gel bize denk gel:(Allahım işçiler tek tek arabaları durdurmaya başladığında önce ne olduğunu pek kestiremedik.Kocaman bir iş makinası vardı yolun solunda her ne kadar kaya kırıyor diye durumu ona bağlasak da bir 15 dk.sonra şiddetli bir patlama ve sarsıntıyla gerçeği anlayabildik.Yol yapımı için patlayıcı patlatılmıştı.Bir toz bulutu;derken ortalık duruldu ama bu arada ben''İşe geç kaldım,söz de vermiştim''diye diye söyleniyorum üstelik telefon çekmiyor dağ başında:(Neyse az ilerledik kapsama alanı denen o mevzu başıma geldi ve cep telefonu asla sevmeyen ben nasıl mutluyum nasıl mutluyum o an bilemezsiniz.Neyse işyerini aradım.Dilek'le birbirimizi duyar duymaz anlaştık içim rahatladı birazcık.300mt.ilerledik derken o da ne?!!!Patlamayla yol tamamen kapanmamış mı?:(İşte üstte gördüğünüz resim,benim bir şantiyem olduğunun delili falan değildir efendim.Bu kadar büyük bir makina için eşim de dahil kimseciklerin çıkamaz,hadi canım dediği ve fizik kurallarına aykırı hareketlerle o dev iş makinasının yokuşları 90 derecelik bir açıyla çıktığı anların sonrasıdır;)
Yol açıldı,biz de sağ salim varacağımız yerlere vardık;)
Pazar günü bizim buranın panayırının
1.günüydü.Sınav dönüşümüzün akşamı yani.Yaz panayırı ya da Haziran Panayırı derler...Burası küçük bir yer olduğu için herkes çoluk çocuk panayır bekler:)Hele eskiden annemlerin çocukluğunda öyle şehir dışına falan pek gitmek mümkün olamadığından panayır çok daha mühim birşeymiş dedem falan da köyde anneme,teyzeme,dayıma onlara zor gelen bir işi yaptıracağı vakit hep''Panayırda salıncaklara binersiniz''deyip can damarından vuruverir,bizimkiler de canla başla tarlayı çapalamaya,hayvanların peşinden gitmeye razı olurlarmış.Gerçi ben oğlanları ''Beni üzmezseniz bu sene panayırda daha çok salıncak binersiniz''diye kandırmadım ama çocukluk işte panayır kuruluyor diye etraftan duydukları an başımızda bittiler hemen.''Ne zaman gitcez?Kaç kere bincez salıncaklara?Ben 10 kere binebilir miyim?''türünden sözler duydum hem de yüz kere .Eee bu ne demek oluyor çocuk her vakit çocuk.60 yıl önce de isteği salıncaklarda havalanmak,60 yıl sonra da;)
En korktuğum an onların mutlu mesut havalara kalktığı anlardı,öldüm öldüm dirildim ama hiç belli etmedim... Artık eski zamanın uçan sandalyelerinin yerinde bu tür düzenekler var ve çocuklar hakikaten çok şanslı ve eğleniyorlar.Rengarenk birşey de olunca benim oğlanlar direkt bu tırtıl mıdır nedir trenvari alete binmek için heyecanlanıverdiler;) 
Sonra mavi bir arabaya bindiler kardeş kardeş.
Ağbi bir havalarda komiklik yapmakla meşgulse de küçük etrafa gülücükler dağıtmakla yetindi.Hatta az önce bana 10 kere binemeyeceklerini söylediğim de''Ben de o zaman hiç binmem:(''diye küsen,kapris yapan o çocuk bu çocuk değil miydi diye diye de güldüm durdum içimden.Sonra ben de onlara gülümsedim;)Panayır maceramız az hasarla tamamlandığının ertesi bu kurabiyeleri beslenme sırası biz de olduğu için pişirdim;)
Marmeletli düğme kurabiyeler adı.Eskilerden vanilya paketinin ardından bir tarif bu.Yalnız tarif yanımda değil:(Akşama tarifi yayımlama sözüyle;)
Şu sıralar asla aklımda tarif tutamıyorum.Yaşlandım mı ne?;)Tarifler için dönerim...
--------------------------------
Ve işte döndüm;)Tarif için;)
2 yorum:
Geçmiş olsun efendim.. bazen hıç beklenmedik aksilikler çıkabiliyor.sevgiler. neriman
NERİMAN'cığım;gerçekten öyle;)Bize de o aksilikler başetmesi düşüyor;)
Sana da sevgiler...
Yorum Gönder